Το Ενοριακό Κέντρο Νεότητος «Αγία Θεοδώρα» του Ιερού Ναού Παναγίας Φανερωμένης Κοζάνης δημιουργεί Χορωδία Νέων. Τα νέα παιδιά της ενορίας μας, από όλες τις ηλικίες, έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν την μουσική όπως την χρησιμοποιεί και την διανθίζει η Λατρεία της Εκκλησίας αλλά και η παράδοση της τόπου μας.
Η Χορωδία μας είναι υπεύθυνη για την παρουσίαση του μουσικού προγράμματος στις εκδηλώσεις του Κέντρου Νεότητος της Ενορίας της Παναγίας Φανερωμένης Κοζάνης και επιθυμεί να καλλιεργήσει την αγάπη για την μουσική διότι όπως έλεγε ο αρχαίος φιλόσοφος Αριστοτέλης «η μουσική συμβάλλει στην δημιουργία του ήθους και επιδρά στον χαρακτήρα». Επίσης, παρέχονται μαθήματα ορθοφωνίας και συγκρότησης χορωδίας.
Παρά και την γκάμα άλλων τραγουδιών, δίνει έμφαση στην εκκλησιαστική μουσική, δηλαδή την ψαλμωδία, γιατί, κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, η ψαλμωδία «είναι αιτία αναρίθμητων αγαθών. Γιατί απομακρύνει τη σκέψη από τα γήινα και δίνει φτερά στην ψυχή, μας ανακουφίζει και μας μεταρσιώνει (μας ανεβάζει πάνω από το φθαρτό τούτο κόσμο). «Υμνολογείτε τον Κύριο, γιατί είναι αγαθός ο Κύριος· ψάλετε ύμνους δοξολογίας στο Όνομά Του, γιατί αυτό είναι ωφέλιμο». Αυτό το λέει, για να δείξει, ότι το πράγμα αυτό καθ’ εαυτό έχει και κάποια ωφέλεια μαζί με την ευχαρίστηση. Γιατί το πρωταρχικό κέρδος απ’ αυτό το πράγμα είναι, ότι αναπέμπει κανείς ύμνους στο Θεό, το ότι καθαρίζει την ψυχή του, το ότι ανεβάζει το λογισμό του, το ότι διδάσκεται ακριβή δόγματα, το ότι φιλοσοφεί για τα παρόντα και τα μέλλοντα. Έχει δε, μαζί με αυτά, από την μελωδία και μεγάλη ευχαρίστηση και κάποια παρηγοριά και ανακούφιση, και η μελωδία κάνει σεμνό αυτόν που ψάλλει».
Ο Ιεροψάλτης είναι λειτουργός, όχι καλλιτέχνης, ούτε επιδειξίας. Η διακονία του είναι η προσευχή, το χάρισμά του είναι η φωνή. Λέει η Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου: «Το αναλόγιο είναι ο θρόνος του Θεού. Είδατε οι ψαλτάδες που φορούν τα ράσα; Τα βάζουν, γιατί ανεβαίνουν σε ένα υψηλότερο ''επίπεδο''. Να ανεβαίνετε στο αναλόγιο με φόβο Θεού και αυτάπαρνηση και να λέτε: ''Χριστέ μου, ήρθα να Σε υμνολογήσω. Συγχώρεσέ μου, βοήθησέ με και φώτισέ με, πάρε αυτή τη θολούρα που έχω και την σκοτοδίνη. Δος μου δύναμη, να Σε δοξολογήσω και να Σε ευχαριστήσω!''». Ο ψάλτης δέεται «ἄδων καὶ ψάλλων ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ τῷ Κυρίῳ». Έτσι εκφράζει τον λαό του Θεού, την Εκκλησία και τον προτρέπει να ψάλλουν όλοι μαζί. «Όταν ψέλνεις, να καταλαβαίνεις και να νιώθεις το τι λες. Όχι να επαίρεσαι, ότι δήθεν ψέλνεις ωραία, ότι είσαι καλλίφωνος. Να ζεις αυτά που λες...». μας προτρέπει ο π. Δημήτριος Γκαγκαστάθης και να «μην βιαζόμαστε στα ψαλτήρια και στους ύμνους, σαν να μας κυνηγούν. Πιο αργά να ψέλνουμε, για να συμμετέχει και η καρδιά μας, σε ό,τι λέμε» μας συμβουλεύει ο Όσιος Αμφιλόχιος Μακρής.
Ο Ιεροψάλτης θεολογεί μέσα από την ψαλμώδηση των ύμνων, διδάσκεται και διδάσκει την αρχαία ελληνική γλώσσα που είναι «πλοῦτος ἀδαπάνητος» και έχει το μοναδικό προνόμιο να εκφράζει το ανερμήνευτο και ζει την αγγελική χάρη της ουρανίου ψαλμωδίας, που δεν είναι άναρθρες κραυγές, αλλά κατάνυξη και κατέβασμα του ουρανού στην γη, συνομιλία των άνω με τα κάτω. «Η σωστή ψαλμωδία είναι το ξεχείλισμα της εσωτερικής πνευματικής καταστάσεως. Είναι Θεία ευφροσύνη! Δηλαδή ευφραίνεται η καρδιά από τον Χριστό και με καρδιά ευφροσύνη μιλάει ο άνθρωπος στον Θεό. Όταν συμμετέχει κανείς σ' αυτό που ψάλλει, τότε αλλοιώνεται, με την καλή έννοια και ο ίδιος και οι άλλοι που τον ακούνε και βοηθιέται θετικά. Έτσι η προσευχή όλων είναι ευπρόσδεκτη στον Θεό. Εγώ σε όσους περνούν δοκιμασίες και είναι θλιμμένοι λέω να ψάλλουν διάφορα τροπάρια» μας τονίζει ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης και ο έτερος νεοφανής Άγιος, ο Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης μας προτρέπει στο εξής: «Διαβάζοντας τις ψαλμωδίες, τις ακολουθίες, με έρωτα, χωρίς να το καταλάβουμε, γινόμαστε Άγιοι» που είναι και ο σκοπός της ζωής μας
Αυτό κυρίως είναι γνώρισμα ψυχής ευλαβικής, αφού απαλλαγεί από κοσμικές φροντίδες, να είναι αφοσιωμένη στους ύμνους προς το Θεό. Γιατί θα ήταν αισχρό, ο λογικός άνθρωπος, το πολυτιμότερο από όλα τα ορατά δημιουργήματα, να υπολείπεται της κτίσεως ως προς τη δοξολογία του Θεού· θα ήταν δε όχι μόνον αισχρό, αλλά και παράλογο. Τους ιερούς ύμνους τους γεννά η ευλάβεια της ψυχής, τους τρέφει η αγαθή συνείδηση και τους δέχεται στα ουράνια ταμεία ο Θεός. Όταν αναπέμπουμε στο Θεό τους θείους ύμνους, πρέπει να τους προσφέρουμε με μεγάλο σεβασμό και συστολή και στολισμένοι με ευλάβεια. (Ιερός Χρυσόστομος)
Γνωρίζετε βέβαια, ότι και σήμερα των μεν άλλων βιβλίων δεν είναι στους πολλούς γνωστό ούτε το όνομά τους, το βιβλίο όμως των Ψαλμών όλοι το έχουν στο στόμα τους, και μάλιστα αυτές ακριβώς τις ωδές· έτσι από τα ίδια τα πράγματα, αποδεικνύεται, πόσο μεγάλο είναι το κέρδος από τη μελωδία.
Γίνεται και ο αέρας άγιος από την ψαλμωδία, όπως ακούσατε σήμερα το Θεό να λέει στο Μωυσή: «Ο τόπος που στέκεσαι τώρα είναι γη αγία»… Αν κάποιος είναι ακόλαστος, αλλάζει. Ακούει τη φωνή και αλλάζει τρόπο σκέψεως, μπαίνει μέσα του η μελωδία και διώχνεται η ασέβεια, φεύγουν σαν δραπέτες τα πάθη της πλεονεξίας. Είναι μεγάλο πράγμα ο ύμνος προς το Θεό, γιατί φέρνει κάθαρση στην ψυχή μας και ενσταλάζει μέσα μας μεγάλη ευλάβεια. (Ιερός Χρυσόστομος)
Αν ψέλνεις αληθινά (με την καρδιά σου) τους θείους ύμνους, και μάλιστα τον ψαλμό εκείνο, που έψελνε ο Δαυίδ: «Γνωρίσαμε από προσωπική πείρα, Θεέ μας, το έλεός Σου να πραγματοποιεί θαυμαστά έργα ανάμεσα στο λαό Σου. Όπως το όνομά Σου, Θεέ μου, είναι μεγάλο, έτσι και η δοξολογία Σου ας ξαπλωθεί στα πέρατα της γης. Η παντοδύναμη δεξιά Σου είναι γεμάτη δικαιοσύνη και απονέμει πάντοτε το δίκαιο», θα βρεις, και ψέλνοντας, τα μυστήρια του Θεού και θα είσαι γεμάτος Πνεύμα Άγιο. Γιατί εκείνος που ψέλνει αληθινά, ανανεώνει την ψυχή του και γίνεται ναός του Αγίου Πνεύματος. Μη νομίσεις λοιπόν, ότι η ψαλμωδία είναι κάτι ασήμαντο. Φαίνεται ότι ευχαριστεί μόνον την ακοή, στην πραγματικότητα όμως ανυψώνει την ψυχή. (Ιερός Χρυσόστομος)
Επειδή ο Θεός προείδε, ότι πολλοί από τους ανθρώπους είναι περισσότερο νωθροί και αισθάνονται δυσφορία, όταν ακούνε πνευματικά αναγνώσματα και δεν υπομένουν με ευχαρίστηση τον κόπο της ακροάσεώς τους, θέλοντας να κάνει πιο ποθητό τον κόπο και να ελαττώσει την αίσθηση του κόπου, ανέμιξε την μελωδία με τη διδασκαλία, ώστε, ψυχαγωγούμενοι όλοι με το ρυθμό της μουσικής, να αναπέμπουν προς το Θεό τους ύμνους με μεγαλύτερη προθυμία. Γιατί τίποτε, τίποτε δεν ανυψώνει τόσο πολύ την ψυχή, δεν την φτερώνει, δεν την απαλλάσσει από τα γήινα αγαθά, δεν την ελευθερώνει από τα δεσμά του σώματος, δεν την κάνει να σκέπτεται στοχαστικά και να περιφρονεί όλα τα κοσμικά αγαθά, όσο η μουσική συμφωνία και το θείο άσμα που ψάλλεται με μελωδικό ρυθμό… Από τα κοσμικά άσματα είναι δυνατόν να προέλθουν βλάβη και καταστροφή και πολλές συμφορές, γιατί τα πιο ακόλαστα και παράνομα από τα άσματα αυτά, όταν εισχωρήσουν στα βάθη της ψυχής, την κάνουν περισσότερο αδύνατη και πλαδαρή· ενώ από τους πνευματικούς ύμνους μπορεί να προέλθει πολύ κέρδος, μεγάλη ωφέλεια, πολύς αγιασμός και κάθε αντικείμενο φιλοσοφημένης ζωής, καθόσον τα μεν λόγια των ύμνων καθαρίζουν την ψυχή, το δε Άγιο Πνεύμα επισκιάζει αμέσως την ψυχή που ψάλλει τέτοιους ύμνους. Και όπως ακριβώς όπου βούρκος, τρέχουν οι χοίροι, ενώ όπου υπάρχουν αρώματα και θυμιάματα, κατασκηνώνουν οι μέλισσες, έτσι όπου ακούονται πορνικά άσματα, συγκεντρώνονται οι δαίμονες, όπου δε ψάλλονται ύμνοι πνευματικοί, παρίσταται η Χάρη του Αγ. Πνεύματος, η οποία αγιάζει το στόμα και την ψυχή. (Ιερός Χρυσόστομος)
«Να διδάσκετε», λέει ο Απόστολος Παύλος, «και να συμβουλεύετε ο ένας τον άλλον με ψαλμούς και ύμνους και πνευματικές ωδές». Πρόσεξε, πόσο διακριτικός είναι ο Παύλος. Επειδή η ανάγνωση είναι κοπιαστική και πολύ ενοχλητική, δεν τους συνέστησε να ασχολούνται με ιστορίες, αλλά με ψαλμούς, ώστε να ευχαριστούν την ψυχή ψέλνοντας ύμνους και συγχρόνως να αποφεύγουν τον κόπο… Δίδαξε το παιδί σου να ψέλνει εκείνους τους ψαλμούς που είναι γεμάτοι από φιλοσοφικούς στοχασμούς, όπως είναι εκείνοι που μιλούν κατ’ ευθείαν για τη σωφροσύνη και κυρίως και προ παντός για την αποφυγή των συναναστροφών με πονηρούς ανθρώπους. (Ιερός Χρυσόστομος)
Αν κάποιος για πολύ καιρό άκουγε τις μελωδίες των θείων ύμνων και μπορούσε να εκδιώξει τα πνευματικά νοσήματα που έχουν συσσωρευτεί, δεν θα έπρεπε να τον επαινέσουμε και να τον στεφανώσουμε αναρίθμητες φορές;» (Ιερός Χρυσόστομος)
Γίνεται άγιος και ο αέρας με την ψαλμωδία. Η διάνοια ακούει την φωνή και αλλάζει· εισέρχεται η μελωδία και δραπετεύουν τα πάθη της πλεονεξίας. (Ιερός Χρυσόστομος)
Μάθε να ψάλλεις, και θα δεις την ευχαρίστηση του πράγματος, γιατί εκείνοι που ψάλλουν (ή ακούν ψαλμωδίες), γεμίζουν με το Άγιο Πνεύμα, όπως ακριβώς εκείνοι που ψάλλουν τις ωδές του διαβόλου (ή τις ακούν), γεμίζουν με πνεύμα ακάθαρτο. (Ιερός Χρυσόστομος)
Να μην ψέλνουμε απλώς με το στόμα, αλλά με προσοχή στα ψαλλόμενα. Αυτό σημαίνει να τραγουδάω στον Θεό, το άλλο είναι λόγια του αέρα. Απλώς μια φωνή διαχέεται... Να μην ψέλνουμε για να επιδειχτούμε. (Ιερός Χρυσόστομος)
Τίποτε δεν ανυψώνει τόσο την ψυχή και δεν την ανεβάζει και δεν την απαλλάσσει από τα γήινα και δεν την ελευθερώνει από τα δεσμά του σώματος, όσο η μελωδική αρμονία και το μελωδικά ψαλλόμενο Θείο άσμα. Τόσο πολύ ευχαριστείται ο άνθρωπος και έλκεται από τα άσματα και τις μελωδίες, ώστε μ' αυτόν τον τρόπο αποκοιμίζονται τα παιδιά που θηλάζουν, όταν κλαίνε και δυσανασχετούν. (Ιερός Χρυσόστομος)
Με την ψαλμωδία στην ψυχή, θα απομακρύνει ο Θεός όλες τις άτοπες και πονηρές σκέψεις. (Ιερός Χρυσόστομος)
Κανένας να μην νομίζει, ότι οι δοξολογίες με ψαλμωδίες, αυτών που έχουν λαθεμένες αντιλήψεις για τον Θεό, γίνονται δεκτές. (Μέγας Βασίλειος)
Και αν κανείς, από εκείνους που γίνονται θηρία από το θυμό, αρχίσει να ψέλνει τους ψαλμούς, αμέσως φεύγει η αγριότητα από την ψυχή του, γιατί την αποκοίμισε με την μελωδία. (Μέγας Βασίλειος)
Να παρατηρείς την δολιότητα των δαιμόνων, όταν προσεύχεσαι ή ψάλλεις ψαλμούς στον Κύριο. Οι δαίμονες δηλ. ή μας εξαπατούν κλέβοντας κρυφά την αίσθηση της ψυχής και μας βάζουν να λέμε άλλα αντ' άλλων, μεταβάλλοντας τους στίχους των ψαλμών σε βλασφημίες, ώστε να βγαίνουν από το στόμα μας, άπρεπα λόγια. Ή, αφού αρχίσουμε τους ψαλμούς, πηγαίνουν το λόγο μας στο τέλος και εκείνα που είναι αναμεταξύ τα διασκορπίζουν από το νου. Ή μας στριφογυρίζουν σε ένα στίχο, χωρίς να επιτρέπουν, με τη λήθη που προκαλούν, να θυμηθούμε τη συνέχεια. Ή ενώ είμαστε στη μέση ενός ψαλμού, ξαφνικά σβήνουν από το νου κάθε μνήμη των προηγουμένων στίχων, ώστε ούτε να θυμόμαστε καν τι λέγαμε, ούτε να μπορούμε να τα βρούμε και να τα επαναλάβουμε. Αυτά τα κάνουν, για να μας προκαλέσουν αμέλεια και ακηδία και να εξουδετερώσουν τους καρπούς της προσευχής, βάζοντας στο νου μας, ότι πέρασε η ώρα. Αλλά εσύ ν' αντισταθείς δυναμικά και να εξακολουθήσεις τον ψαλμό με βραδύτερο ρυθμό, για να καρπωθείς από τους στίχους με τη θεωρία την ωφέλεια της προσευχής και να δεχθείς πλούσιο το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, ο οποίος έρχεται στις ψυχές των προσευχομένων. (Άγιος Νικήτας ο Στηθάτος)
Όπου παρατηρείται ο καρπός του Πνεύματος, εκεί υπάρχει και η ποιότητα της προσευχής. Και όπου υπάρχει η ποιότητα, εκεί είναι άριστη και η ποσότητα της ψαλμωδίας. Όπου όμως δεν φαίνεται καρπός, εκεί και η ποιότητα δεν έχει ικμάδα. Και αν η ποιότητα είναι χωρίς ικμάδα, τότε είναι περιττή και η ποσότητα, η οποία μπορεί να προξενεί γύμναση του σώματος, αλλά οπωσδήποτε, για τους πολλούς είναι χωρίς κέρδος. (Άγιος Νικήτας ο Στηθάτος)
Και η ψαλμωδία προσευχή είναι και δίνει στην καρδιά μια απαλάδα, την γλυκαίνει και την θερμαίνει με τις πνευματικές της θερμίδες. Ειρηνεύει την ψυχή, αφού και τα άγρια θηρία τα ημερεύει, πόσο μάλλον τον άνθρωπο! Βλέπεις, το λιοντάρι, ο λύκος, όταν ακούσουν ψαλμωδία κάθονται ήσυχα σαν αρνάκια και ακούνε ήρεμα. (Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
Όταν ο ψάλτης ψάλλει με ευλάβεια, ξεχειλίζει από την καρδιά του η ψαλμωδία και ψάλλει κατανυκτικά. Όταν εσωτερικά είναι σε καλή πνευματική κατάσταση ο άνθρωπος, όλα πάνε καλά. Γι' αυτό πρέπει να είναι τακτοποιημένος κανείς εσωτερικά και να ψάλλει με την καρδιά του, με ευλάβεια, για να ψάλλει και κατανυκτικά. Όμως όταν κανείς ψάλλει χωρίς να έχει καλή πνευματική κατάσταση, αυτό είναι χειρότερο από μια μουσική παραφωνία. Γιατί, όπως το καλό φέρνει μια καλή αλλοίωση, έτσι και το κακό φέρνει μια κακή αλλοίωση και δεν μπορούν να προσευχηθούν οι άνθρωποι. Αν δεν είναι τακτοποιημένος εσωτερικά κανείς, αν έχει αριστερούς λογισμούς, μικροπρέπειες κ.λπ., τί ψαλτική να κάνει; Πώς θα νιώσει μέσα του την παραδεισένια γλυκύτητα, για να ψάλλει με την καρδιά; Γι' αυτό λέει: «Ευθυμεί τις; ψαλλέτω»! Όσοι ψάλλουν, κανονικά πρέπει να έχουν την πιο τρυφερή καρδιά και την πιο γλυκειά και χαρούμενη εσωτερική κατάσταση. Πώς να ψάλλεις «Φώς ιλαρόν...», αν δεν έχεις ιλαρότητα; (Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
Το παν είναι να ψάλλει κανείς με ευλάβεια. Χωρίς ευλάβεια η ψαλτική είναι ξεθυμασμένη. Μοιάζει με όργανο ξεκουρντισμένο. Ούτε έχει σημασία, αν ψάλλει κανείς δυνατά ή σιγανά. Σημασία έχει να ψάλλει με ευλάβεια. Τότε το σιγανό ψάλσιμο είναι ταπεινό, γλυκό, δεν είναι κοιμισμένο και το δυνατό ψάλσιμο είναι έντονο και καρδιακό, δεν είναι άγριο. (ΆγιοςΠαΐσιος ο Αγιορείτης)
Η τέχνη της ψαλτικής χωρίς ευλάβεια είναι μπογιές... Μερικοί ψάλτες στον κόσμο, βάζουν ''μπογιές'' στην φωνή τους από ανάγκη, για να πάνε σε μεγαλύτερο ναό και να αυξηθεί ο μισθός τους. Να προσέχετε, η ψαλτική σας να είναι φυσική, κατανυκτική, να ψάλλεται για τον Θεό και όχι για την τέχνη της ψαλτικής. Διακρίνεται στην ψαλτική το εσωτερικό, το καρδιακό, από το εξωτερικό και τεχνητό. (Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
Όταν στενοχωριόμαστε, να ψάλλουμε. Η ψαλμωδία διώχνει τον διάβολο, διότι είναι συγχρόνως και προσευχή και περιφρόνηση του πειρασμού. Στους βλάσφημους λογισμούς, να μην λέμε την ευχή, γιατί έτσι ανοίγουμε μέτωπο με τον διάβολο και μας πολεμά ακόμη περισσότερο. Να ψάλλουμε και θα σκάσει ο διάβολος με αυτήν την περιφρόνηση. Η ψαλμωδία είναι περιφρόνηση στον διάβολο. (Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
Στην αρρώστια, η ψαλμωδία είναι φάρμακο. Και βαριά άρρωστος να είναι κανείς και να πονάει πολύ, άμα ακούσει ψαλμωδία, μαλακώνει ο πόνος του. Αν μπορεί και ο ίδιος λίγο να ψάλλει, τότε το γλεντάει. Να, εγώ απόψε που πονούσα, έψελνα στην διαπασών. Όσο κουράγιο είχα, εκεί το έδωσα. Ξέρεις πόση δύναμη μου έδωσε αυτή η ψαλμωδία; (Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
Κατά κανόνα, όλοι οι καλοί ψάλτες έχουν μεγάλο εγωισμό. Όλοι... και αν δεν είναι όλοι, μπορεί να είναι οι μισοί. Γιατί είναι δύσκολο, να είσαι ψάλτης στην Εκκλησία, να έχεις φωνή αγγελική και να ψάλλεις στο Θεό, χωρίς υπερηφάνεια, χωρίς κενοδοξία, χωρίς εγωισμό, χωρίς, χωρίς, χωρίς... όταν ξέρεις ότι τόσες ψυχές (από κάτω) σε ακούνε. Αυτό γίνεται μόνο μόνο με την Χάρη του Θεού. (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
Αν κατανοείς εκείνα που ψάλλεις, αποκτάς την επίγνωσή τους. Από την επίγνωση αποκτάς σύνεση. Από τη σύνεση βλαστάνει η πράξη εκείνων που κατανόησες. Από την πράξη καρπώνεσαι την γνώση που αποτελεί έξη. Η γνώση που συνοδεύεται από την πείρα, πηγάζει την αληθινή θεωρία. Από αυτήν ανατέλλει η σοφία και γεμίζει με τα φωτοβόλα λόγια της Χάρης τον αέρα της διάνοιας και εξηγεί και στους άλλους τα απόκρυφα. (Όσιος Θεόληπτος Φιλαδελφείας)
Η ψαλμωδία είναι γαλήνη της ψυχής και χορηγός της ειρήνης. Η ψαλμωδία είναι σύνδεσμος της φιλίας, είναι προσέλκυση της βοήθειας των Αγγέλων, όπλο για τους νυχτερινούς φόβους. Η ψαλμωδία είναι το αλφάβητο για τους αρχάριους, η αύξηση γι' αυτούς που προοδεύουν, το στήριγμα γι' αυτούς που προχωρούν στην τελειότητα. Η ψαλμωδία προξενεί λύπη σύμφωνη με το θέλημα του Θεού, γιατί βγάζει δάκρυα ακόμη και από πέτρινη καρδιά. Η ψαλμωδία είναι το πνευματικό θυμίαμα, είναι ο φωτισμός των ψυχών και ο αγιασμός των σωμάτων. (Άγιος Εφραίμ ο Σύρος)
Με την ψαλμωδία η ταραχή και η αγριότητα και η αταξία που υπάρχει στην ψυχή εξομαλύνεται, ενώ η λύπη θεραπεύεται. (Μέγας Αθανάσιος)
Είναι μεγάλο πράγμα, το να προσεύχεται κανείς χωρίς περισπασμούς και είναι ακόμα μεγαλύτερο, το να ψάλλει χωρίς περισπασμούς. (Αββάς Ευάγριος)
Παρά και την γκάμα άλλων τραγουδιών, δίνει έμφαση στην εκκλησιαστική μουσική, δηλαδή την ψαλμωδία, γιατί, κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, η ψαλμωδία «είναι αιτία αναρίθμητων αγαθών. Γιατί απομακρύνει τη σκέψη από τα γήινα και δίνει φτερά στην ψυχή, μας ανακουφίζει και μας μεταρσιώνει (μας ανεβάζει πάνω από το φθαρτό τούτο κόσμο). «Υμνολογείτε τον Κύριο, γιατί είναι αγαθός ο Κύριος· ψάλετε ύμνους δοξολογίας στο Όνομά Του, γιατί αυτό είναι ωφέλιμο». Αυτό το λέει, για να δείξει, ότι το πράγμα αυτό καθ’ εαυτό έχει και κάποια ωφέλεια μαζί με την ευχαρίστηση. Γιατί το πρωταρχικό κέρδος απ’ αυτό το πράγμα είναι, ότι αναπέμπει κανείς ύμνους στο Θεό, το ότι καθαρίζει την ψυχή του, το ότι ανεβάζει το λογισμό του, το ότι διδάσκεται ακριβή δόγματα, το ότι φιλοσοφεί για τα παρόντα και τα μέλλοντα. Έχει δε, μαζί με αυτά, από την μελωδία και μεγάλη ευχαρίστηση και κάποια παρηγοριά και ανακούφιση, και η μελωδία κάνει σεμνό αυτόν που ψάλλει».
Ο Ιεροψάλτης είναι λειτουργός, όχι καλλιτέχνης, ούτε επιδειξίας. Η διακονία του είναι η προσευχή, το χάρισμά του είναι η φωνή. Λέει η Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου: «Το αναλόγιο είναι ο θρόνος του Θεού. Είδατε οι ψαλτάδες που φορούν τα ράσα; Τα βάζουν, γιατί ανεβαίνουν σε ένα υψηλότερο ''επίπεδο''. Να ανεβαίνετε στο αναλόγιο με φόβο Θεού και αυτάπαρνηση και να λέτε: ''Χριστέ μου, ήρθα να Σε υμνολογήσω. Συγχώρεσέ μου, βοήθησέ με και φώτισέ με, πάρε αυτή τη θολούρα που έχω και την σκοτοδίνη. Δος μου δύναμη, να Σε δοξολογήσω και να Σε ευχαριστήσω!''». Ο ψάλτης δέεται «ἄδων καὶ ψάλλων ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ τῷ Κυρίῳ». Έτσι εκφράζει τον λαό του Θεού, την Εκκλησία και τον προτρέπει να ψάλλουν όλοι μαζί. «Όταν ψέλνεις, να καταλαβαίνεις και να νιώθεις το τι λες. Όχι να επαίρεσαι, ότι δήθεν ψέλνεις ωραία, ότι είσαι καλλίφωνος. Να ζεις αυτά που λες...». μας προτρέπει ο π. Δημήτριος Γκαγκαστάθης και να «μην βιαζόμαστε στα ψαλτήρια και στους ύμνους, σαν να μας κυνηγούν. Πιο αργά να ψέλνουμε, για να συμμετέχει και η καρδιά μας, σε ό,τι λέμε» μας συμβουλεύει ο Όσιος Αμφιλόχιος Μακρής.
Ο Ιεροψάλτης θεολογεί μέσα από την ψαλμώδηση των ύμνων, διδάσκεται και διδάσκει την αρχαία ελληνική γλώσσα που είναι «πλοῦτος ἀδαπάνητος» και έχει το μοναδικό προνόμιο να εκφράζει το ανερμήνευτο και ζει την αγγελική χάρη της ουρανίου ψαλμωδίας, που δεν είναι άναρθρες κραυγές, αλλά κατάνυξη και κατέβασμα του ουρανού στην γη, συνομιλία των άνω με τα κάτω. «Η σωστή ψαλμωδία είναι το ξεχείλισμα της εσωτερικής πνευματικής καταστάσεως. Είναι Θεία ευφροσύνη! Δηλαδή ευφραίνεται η καρδιά από τον Χριστό και με καρδιά ευφροσύνη μιλάει ο άνθρωπος στον Θεό. Όταν συμμετέχει κανείς σ' αυτό που ψάλλει, τότε αλλοιώνεται, με την καλή έννοια και ο ίδιος και οι άλλοι που τον ακούνε και βοηθιέται θετικά. Έτσι η προσευχή όλων είναι ευπρόσδεκτη στον Θεό. Εγώ σε όσους περνούν δοκιμασίες και είναι θλιμμένοι λέω να ψάλλουν διάφορα τροπάρια» μας τονίζει ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης και ο έτερος νεοφανής Άγιος, ο Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης μας προτρέπει στο εξής: «Διαβάζοντας τις ψαλμωδίες, τις ακολουθίες, με έρωτα, χωρίς να το καταλάβουμε, γινόμαστε Άγιοι» που είναι και ο σκοπός της ζωής μας
ΚΑΘΕ ΣΑΒΒΑΤΟ
ΑΠΟ ΤΙΣ 5:30 ΕΩΣ ΤΙΣ 6:30 ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ
Υπεύθυνοι:
Θεόδωρος Χατζηευστρατίου (Θεολόγος - Κατηχητής)
Στυλιανή Τούνα (Φοιτήτρια)
ΚΑΠΟΙΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΑΛΤΙΚΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Αυτό κυρίως είναι γνώρισμα ψυχής ευλαβικής, αφού απαλλαγεί από κοσμικές φροντίδες, να είναι αφοσιωμένη στους ύμνους προς το Θεό. Γιατί θα ήταν αισχρό, ο λογικός άνθρωπος, το πολυτιμότερο από όλα τα ορατά δημιουργήματα, να υπολείπεται της κτίσεως ως προς τη δοξολογία του Θεού· θα ήταν δε όχι μόνον αισχρό, αλλά και παράλογο. Τους ιερούς ύμνους τους γεννά η ευλάβεια της ψυχής, τους τρέφει η αγαθή συνείδηση και τους δέχεται στα ουράνια ταμεία ο Θεός. Όταν αναπέμπουμε στο Θεό τους θείους ύμνους, πρέπει να τους προσφέρουμε με μεγάλο σεβασμό και συστολή και στολισμένοι με ευλάβεια. (Ιερός Χρυσόστομος)
Γνωρίζετε βέβαια, ότι και σήμερα των μεν άλλων βιβλίων δεν είναι στους πολλούς γνωστό ούτε το όνομά τους, το βιβλίο όμως των Ψαλμών όλοι το έχουν στο στόμα τους, και μάλιστα αυτές ακριβώς τις ωδές· έτσι από τα ίδια τα πράγματα, αποδεικνύεται, πόσο μεγάλο είναι το κέρδος από τη μελωδία.
Γίνεται και ο αέρας άγιος από την ψαλμωδία, όπως ακούσατε σήμερα το Θεό να λέει στο Μωυσή: «Ο τόπος που στέκεσαι τώρα είναι γη αγία»… Αν κάποιος είναι ακόλαστος, αλλάζει. Ακούει τη φωνή και αλλάζει τρόπο σκέψεως, μπαίνει μέσα του η μελωδία και διώχνεται η ασέβεια, φεύγουν σαν δραπέτες τα πάθη της πλεονεξίας. Είναι μεγάλο πράγμα ο ύμνος προς το Θεό, γιατί φέρνει κάθαρση στην ψυχή μας και ενσταλάζει μέσα μας μεγάλη ευλάβεια. (Ιερός Χρυσόστομος)
Αν ψέλνεις αληθινά (με την καρδιά σου) τους θείους ύμνους, και μάλιστα τον ψαλμό εκείνο, που έψελνε ο Δαυίδ: «Γνωρίσαμε από προσωπική πείρα, Θεέ μας, το έλεός Σου να πραγματοποιεί θαυμαστά έργα ανάμεσα στο λαό Σου. Όπως το όνομά Σου, Θεέ μου, είναι μεγάλο, έτσι και η δοξολογία Σου ας ξαπλωθεί στα πέρατα της γης. Η παντοδύναμη δεξιά Σου είναι γεμάτη δικαιοσύνη και απονέμει πάντοτε το δίκαιο», θα βρεις, και ψέλνοντας, τα μυστήρια του Θεού και θα είσαι γεμάτος Πνεύμα Άγιο. Γιατί εκείνος που ψέλνει αληθινά, ανανεώνει την ψυχή του και γίνεται ναός του Αγίου Πνεύματος. Μη νομίσεις λοιπόν, ότι η ψαλμωδία είναι κάτι ασήμαντο. Φαίνεται ότι ευχαριστεί μόνον την ακοή, στην πραγματικότητα όμως ανυψώνει την ψυχή. (Ιερός Χρυσόστομος)
Επειδή ο Θεός προείδε, ότι πολλοί από τους ανθρώπους είναι περισσότερο νωθροί και αισθάνονται δυσφορία, όταν ακούνε πνευματικά αναγνώσματα και δεν υπομένουν με ευχαρίστηση τον κόπο της ακροάσεώς τους, θέλοντας να κάνει πιο ποθητό τον κόπο και να ελαττώσει την αίσθηση του κόπου, ανέμιξε την μελωδία με τη διδασκαλία, ώστε, ψυχαγωγούμενοι όλοι με το ρυθμό της μουσικής, να αναπέμπουν προς το Θεό τους ύμνους με μεγαλύτερη προθυμία. Γιατί τίποτε, τίποτε δεν ανυψώνει τόσο πολύ την ψυχή, δεν την φτερώνει, δεν την απαλλάσσει από τα γήινα αγαθά, δεν την ελευθερώνει από τα δεσμά του σώματος, δεν την κάνει να σκέπτεται στοχαστικά και να περιφρονεί όλα τα κοσμικά αγαθά, όσο η μουσική συμφωνία και το θείο άσμα που ψάλλεται με μελωδικό ρυθμό… Από τα κοσμικά άσματα είναι δυνατόν να προέλθουν βλάβη και καταστροφή και πολλές συμφορές, γιατί τα πιο ακόλαστα και παράνομα από τα άσματα αυτά, όταν εισχωρήσουν στα βάθη της ψυχής, την κάνουν περισσότερο αδύνατη και πλαδαρή· ενώ από τους πνευματικούς ύμνους μπορεί να προέλθει πολύ κέρδος, μεγάλη ωφέλεια, πολύς αγιασμός και κάθε αντικείμενο φιλοσοφημένης ζωής, καθόσον τα μεν λόγια των ύμνων καθαρίζουν την ψυχή, το δε Άγιο Πνεύμα επισκιάζει αμέσως την ψυχή που ψάλλει τέτοιους ύμνους. Και όπως ακριβώς όπου βούρκος, τρέχουν οι χοίροι, ενώ όπου υπάρχουν αρώματα και θυμιάματα, κατασκηνώνουν οι μέλισσες, έτσι όπου ακούονται πορνικά άσματα, συγκεντρώνονται οι δαίμονες, όπου δε ψάλλονται ύμνοι πνευματικοί, παρίσταται η Χάρη του Αγ. Πνεύματος, η οποία αγιάζει το στόμα και την ψυχή. (Ιερός Χρυσόστομος)
«Να διδάσκετε», λέει ο Απόστολος Παύλος, «και να συμβουλεύετε ο ένας τον άλλον με ψαλμούς και ύμνους και πνευματικές ωδές». Πρόσεξε, πόσο διακριτικός είναι ο Παύλος. Επειδή η ανάγνωση είναι κοπιαστική και πολύ ενοχλητική, δεν τους συνέστησε να ασχολούνται με ιστορίες, αλλά με ψαλμούς, ώστε να ευχαριστούν την ψυχή ψέλνοντας ύμνους και συγχρόνως να αποφεύγουν τον κόπο… Δίδαξε το παιδί σου να ψέλνει εκείνους τους ψαλμούς που είναι γεμάτοι από φιλοσοφικούς στοχασμούς, όπως είναι εκείνοι που μιλούν κατ’ ευθείαν για τη σωφροσύνη και κυρίως και προ παντός για την αποφυγή των συναναστροφών με πονηρούς ανθρώπους. (Ιερός Χρυσόστομος)
Αν κάποιος για πολύ καιρό άκουγε τις μελωδίες των θείων ύμνων και μπορούσε να εκδιώξει τα πνευματικά νοσήματα που έχουν συσσωρευτεί, δεν θα έπρεπε να τον επαινέσουμε και να τον στεφανώσουμε αναρίθμητες φορές;» (Ιερός Χρυσόστομος)
Γίνεται άγιος και ο αέρας με την ψαλμωδία. Η διάνοια ακούει την φωνή και αλλάζει· εισέρχεται η μελωδία και δραπετεύουν τα πάθη της πλεονεξίας. (Ιερός Χρυσόστομος)
Μάθε να ψάλλεις, και θα δεις την ευχαρίστηση του πράγματος, γιατί εκείνοι που ψάλλουν (ή ακούν ψαλμωδίες), γεμίζουν με το Άγιο Πνεύμα, όπως ακριβώς εκείνοι που ψάλλουν τις ωδές του διαβόλου (ή τις ακούν), γεμίζουν με πνεύμα ακάθαρτο. (Ιερός Χρυσόστομος)
Να μην ψέλνουμε απλώς με το στόμα, αλλά με προσοχή στα ψαλλόμενα. Αυτό σημαίνει να τραγουδάω στον Θεό, το άλλο είναι λόγια του αέρα. Απλώς μια φωνή διαχέεται... Να μην ψέλνουμε για να επιδειχτούμε. (Ιερός Χρυσόστομος)
Τίποτε δεν ανυψώνει τόσο την ψυχή και δεν την ανεβάζει και δεν την απαλλάσσει από τα γήινα και δεν την ελευθερώνει από τα δεσμά του σώματος, όσο η μελωδική αρμονία και το μελωδικά ψαλλόμενο Θείο άσμα. Τόσο πολύ ευχαριστείται ο άνθρωπος και έλκεται από τα άσματα και τις μελωδίες, ώστε μ' αυτόν τον τρόπο αποκοιμίζονται τα παιδιά που θηλάζουν, όταν κλαίνε και δυσανασχετούν. (Ιερός Χρυσόστομος)
Με την ψαλμωδία στην ψυχή, θα απομακρύνει ο Θεός όλες τις άτοπες και πονηρές σκέψεις. (Ιερός Χρυσόστομος)
Κανένας να μην νομίζει, ότι οι δοξολογίες με ψαλμωδίες, αυτών που έχουν λαθεμένες αντιλήψεις για τον Θεό, γίνονται δεκτές. (Μέγας Βασίλειος)
Και αν κανείς, από εκείνους που γίνονται θηρία από το θυμό, αρχίσει να ψέλνει τους ψαλμούς, αμέσως φεύγει η αγριότητα από την ψυχή του, γιατί την αποκοίμισε με την μελωδία. (Μέγας Βασίλειος)
Να παρατηρείς την δολιότητα των δαιμόνων, όταν προσεύχεσαι ή ψάλλεις ψαλμούς στον Κύριο. Οι δαίμονες δηλ. ή μας εξαπατούν κλέβοντας κρυφά την αίσθηση της ψυχής και μας βάζουν να λέμε άλλα αντ' άλλων, μεταβάλλοντας τους στίχους των ψαλμών σε βλασφημίες, ώστε να βγαίνουν από το στόμα μας, άπρεπα λόγια. Ή, αφού αρχίσουμε τους ψαλμούς, πηγαίνουν το λόγο μας στο τέλος και εκείνα που είναι αναμεταξύ τα διασκορπίζουν από το νου. Ή μας στριφογυρίζουν σε ένα στίχο, χωρίς να επιτρέπουν, με τη λήθη που προκαλούν, να θυμηθούμε τη συνέχεια. Ή ενώ είμαστε στη μέση ενός ψαλμού, ξαφνικά σβήνουν από το νου κάθε μνήμη των προηγουμένων στίχων, ώστε ούτε να θυμόμαστε καν τι λέγαμε, ούτε να μπορούμε να τα βρούμε και να τα επαναλάβουμε. Αυτά τα κάνουν, για να μας προκαλέσουν αμέλεια και ακηδία και να εξουδετερώσουν τους καρπούς της προσευχής, βάζοντας στο νου μας, ότι πέρασε η ώρα. Αλλά εσύ ν' αντισταθείς δυναμικά και να εξακολουθήσεις τον ψαλμό με βραδύτερο ρυθμό, για να καρπωθείς από τους στίχους με τη θεωρία την ωφέλεια της προσευχής και να δεχθείς πλούσιο το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, ο οποίος έρχεται στις ψυχές των προσευχομένων. (Άγιος Νικήτας ο Στηθάτος)
Όπου παρατηρείται ο καρπός του Πνεύματος, εκεί υπάρχει και η ποιότητα της προσευχής. Και όπου υπάρχει η ποιότητα, εκεί είναι άριστη και η ποσότητα της ψαλμωδίας. Όπου όμως δεν φαίνεται καρπός, εκεί και η ποιότητα δεν έχει ικμάδα. Και αν η ποιότητα είναι χωρίς ικμάδα, τότε είναι περιττή και η ποσότητα, η οποία μπορεί να προξενεί γύμναση του σώματος, αλλά οπωσδήποτε, για τους πολλούς είναι χωρίς κέρδος. (Άγιος Νικήτας ο Στηθάτος)
Και η ψαλμωδία προσευχή είναι και δίνει στην καρδιά μια απαλάδα, την γλυκαίνει και την θερμαίνει με τις πνευματικές της θερμίδες. Ειρηνεύει την ψυχή, αφού και τα άγρια θηρία τα ημερεύει, πόσο μάλλον τον άνθρωπο! Βλέπεις, το λιοντάρι, ο λύκος, όταν ακούσουν ψαλμωδία κάθονται ήσυχα σαν αρνάκια και ακούνε ήρεμα. (Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
Όταν ο ψάλτης ψάλλει με ευλάβεια, ξεχειλίζει από την καρδιά του η ψαλμωδία και ψάλλει κατανυκτικά. Όταν εσωτερικά είναι σε καλή πνευματική κατάσταση ο άνθρωπος, όλα πάνε καλά. Γι' αυτό πρέπει να είναι τακτοποιημένος κανείς εσωτερικά και να ψάλλει με την καρδιά του, με ευλάβεια, για να ψάλλει και κατανυκτικά. Όμως όταν κανείς ψάλλει χωρίς να έχει καλή πνευματική κατάσταση, αυτό είναι χειρότερο από μια μουσική παραφωνία. Γιατί, όπως το καλό φέρνει μια καλή αλλοίωση, έτσι και το κακό φέρνει μια κακή αλλοίωση και δεν μπορούν να προσευχηθούν οι άνθρωποι. Αν δεν είναι τακτοποιημένος εσωτερικά κανείς, αν έχει αριστερούς λογισμούς, μικροπρέπειες κ.λπ., τί ψαλτική να κάνει; Πώς θα νιώσει μέσα του την παραδεισένια γλυκύτητα, για να ψάλλει με την καρδιά; Γι' αυτό λέει: «Ευθυμεί τις; ψαλλέτω»! Όσοι ψάλλουν, κανονικά πρέπει να έχουν την πιο τρυφερή καρδιά και την πιο γλυκειά και χαρούμενη εσωτερική κατάσταση. Πώς να ψάλλεις «Φώς ιλαρόν...», αν δεν έχεις ιλαρότητα; (Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
Το παν είναι να ψάλλει κανείς με ευλάβεια. Χωρίς ευλάβεια η ψαλτική είναι ξεθυμασμένη. Μοιάζει με όργανο ξεκουρντισμένο. Ούτε έχει σημασία, αν ψάλλει κανείς δυνατά ή σιγανά. Σημασία έχει να ψάλλει με ευλάβεια. Τότε το σιγανό ψάλσιμο είναι ταπεινό, γλυκό, δεν είναι κοιμισμένο και το δυνατό ψάλσιμο είναι έντονο και καρδιακό, δεν είναι άγριο. (ΆγιοςΠαΐσιος ο Αγιορείτης)
Η τέχνη της ψαλτικής χωρίς ευλάβεια είναι μπογιές... Μερικοί ψάλτες στον κόσμο, βάζουν ''μπογιές'' στην φωνή τους από ανάγκη, για να πάνε σε μεγαλύτερο ναό και να αυξηθεί ο μισθός τους. Να προσέχετε, η ψαλτική σας να είναι φυσική, κατανυκτική, να ψάλλεται για τον Θεό και όχι για την τέχνη της ψαλτικής. Διακρίνεται στην ψαλτική το εσωτερικό, το καρδιακό, από το εξωτερικό και τεχνητό. (Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
Όταν στενοχωριόμαστε, να ψάλλουμε. Η ψαλμωδία διώχνει τον διάβολο, διότι είναι συγχρόνως και προσευχή και περιφρόνηση του πειρασμού. Στους βλάσφημους λογισμούς, να μην λέμε την ευχή, γιατί έτσι ανοίγουμε μέτωπο με τον διάβολο και μας πολεμά ακόμη περισσότερο. Να ψάλλουμε και θα σκάσει ο διάβολος με αυτήν την περιφρόνηση. Η ψαλμωδία είναι περιφρόνηση στον διάβολο. (Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
Στην αρρώστια, η ψαλμωδία είναι φάρμακο. Και βαριά άρρωστος να είναι κανείς και να πονάει πολύ, άμα ακούσει ψαλμωδία, μαλακώνει ο πόνος του. Αν μπορεί και ο ίδιος λίγο να ψάλλει, τότε το γλεντάει. Να, εγώ απόψε που πονούσα, έψελνα στην διαπασών. Όσο κουράγιο είχα, εκεί το έδωσα. Ξέρεις πόση δύναμη μου έδωσε αυτή η ψαλμωδία; (Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
Κατά κανόνα, όλοι οι καλοί ψάλτες έχουν μεγάλο εγωισμό. Όλοι... και αν δεν είναι όλοι, μπορεί να είναι οι μισοί. Γιατί είναι δύσκολο, να είσαι ψάλτης στην Εκκλησία, να έχεις φωνή αγγελική και να ψάλλεις στο Θεό, χωρίς υπερηφάνεια, χωρίς κενοδοξία, χωρίς εγωισμό, χωρίς, χωρίς, χωρίς... όταν ξέρεις ότι τόσες ψυχές (από κάτω) σε ακούνε. Αυτό γίνεται μόνο μόνο με την Χάρη του Θεού. (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
Αν κατανοείς εκείνα που ψάλλεις, αποκτάς την επίγνωσή τους. Από την επίγνωση αποκτάς σύνεση. Από τη σύνεση βλαστάνει η πράξη εκείνων που κατανόησες. Από την πράξη καρπώνεσαι την γνώση που αποτελεί έξη. Η γνώση που συνοδεύεται από την πείρα, πηγάζει την αληθινή θεωρία. Από αυτήν ανατέλλει η σοφία και γεμίζει με τα φωτοβόλα λόγια της Χάρης τον αέρα της διάνοιας και εξηγεί και στους άλλους τα απόκρυφα. (Όσιος Θεόληπτος Φιλαδελφείας)
Η ψαλμωδία είναι γαλήνη της ψυχής και χορηγός της ειρήνης. Η ψαλμωδία είναι σύνδεσμος της φιλίας, είναι προσέλκυση της βοήθειας των Αγγέλων, όπλο για τους νυχτερινούς φόβους. Η ψαλμωδία είναι το αλφάβητο για τους αρχάριους, η αύξηση γι' αυτούς που προοδεύουν, το στήριγμα γι' αυτούς που προχωρούν στην τελειότητα. Η ψαλμωδία προξενεί λύπη σύμφωνη με το θέλημα του Θεού, γιατί βγάζει δάκρυα ακόμη και από πέτρινη καρδιά. Η ψαλμωδία είναι το πνευματικό θυμίαμα, είναι ο φωτισμός των ψυχών και ο αγιασμός των σωμάτων. (Άγιος Εφραίμ ο Σύρος)
Με την ψαλμωδία η ταραχή και η αγριότητα και η αταξία που υπάρχει στην ψυχή εξομαλύνεται, ενώ η λύπη θεραπεύεται. (Μέγας Αθανάσιος)
Είναι μεγάλο πράγμα, το να προσεύχεται κανείς χωρίς περισπασμούς και είναι ακόμα μεγαλύτερο, το να ψάλλει χωρίς περισπασμούς. (Αββάς Ευάγριος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.